(ភ្នំពេញ)៖ មន្ទីរពេទ្យ FV ដែលជាមន្ទីរពទ្យដ៏ល្បីនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នៅថ្ងៃទី១៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៨នេះ បានរៀបចំបទឧទ្ទេសនាម ស្តីពីជំងឺគេងមិនដកដង្ហើម (OSA) អាចប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិត និងរបៀបនៃការការពារ នៃជំងឺប្រភេទនេះ ដល់មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ គ្លីនិកឯកជន និងប្រជាជនកម្ពុជា។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen ប្រចាំមន្ទីរពេទ្យ FV បានបានថា «ជំងឺគេងមិនដកដង្ហើម ដែលកើតឡើងដោយសារសាច់ដុំបំពង់កសម្រាក គឺជាជំងឺដែលអាចប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិត និងទាមទារឲ្យមានការពិនិត្យ តាមដានបានត្រឹមត្រូវ»។

លោកក៏បានបន្ថែមទៀតថា «ជំងឺនេះត្រូវបានកំណត់និយមន័យដោយសាលាវេជ្ជសាស្ត្រអាមេរិកផ្នែកគេង( American Academy of Sleep Medicine) ថាវា គឺជាការឈប់ដើរនៃចង្វាក់ដង្ហើមយ៉ាងតិច១០វិនាទី ហើយការគាំងដង្ហើមនេះ អាចមានរយៈពេល៣០វិនាទី ឬយូរជាងនេះ»។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen បានបន្តថា ផលលំបាកបញ្ហាជំងឺគេងមិនដកដង្ហើមនេះ រួមមានបញ្ហាបេះដូង (គាំងបេះដូង), ជំងឺដាច់សរសៃខួរក្បាល ឬស្ត្រូក, ជំងឺលើសសម្ពាធឈាម, បញ្ហាប្រព័ន្ធចងចាំ, ការកើនឡើងនៃអាំងសូលីនរ៉េស៊ីស្ដង់ក្នុងឈាម (ទោះមិនមែនជាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមក៏ដោយ) និងបញ្ហាអសមត្ថភាពផ្លូវភេទ។ សញ្ញានិងរោគសញ្ញា ក្នុងការតាមដានរួមមាន៖ ការស្រមុកឮៗជាប់, ថប់ដង្ហើម ឬដង្ហក់, ដេករសាប់រសល់, ងងុយដេកពេលថ្ងៃ, ឈឺក្បាលពេលព្រលឹម និងអារម្មណ៍មិនមូលនៅពេលថ្ងៃ។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen បានបន្តយ៉ាងដូច្នេះថា «ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺគេងមិនដកដង្ហើម ជាដំបូងត្រូវផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅ និងការរក្សាសុខភាពឲ្យបានល្អ ដែលជាបច្ចេកទេសមិនត្រូវការកិច្ចអន្តរាគមន៍ពីពេទ្យជំនាញ»។

លោកក៏បានបន្ថែមទៀតថា «គន្លឹះសំខាន់ៗក្នុងកិច្ចការពារនេះ រួមមានការសម្រកទម្ងន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានសន្ទស្សន៍ម៉ាស់ រាងកាយលើសពី៣០គីឡូក្រាមលើម៉ែត្រការ៉េ ព្រោះការសម្រកទម្ងន់បានតែ១០% អាចជួយកាត់បន្ថយបញ្ហារំខាន ដល់សន្ទស្សន៍ចលនាដង្ហើមរហូតដល់២៦%»។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen បានបញ្ជាក់ថា វិធីការពារផ្សេងៗរួមមាន៖ ការឈប់ជក់បារី ឈប់ពិសាគ្រឿងស្រវឹង ពិសាថ្នាំជំនួយដំណេក និងថ្នាំរំងាប់ ផ្លូវអារម្មណ៍ ព្រមទាំងចៀសវាងបញ្ហាគេងមិនឆ្អែត។ អ្នកជំងឺដែលប្រឈមនឹងបញ្ហាគេងមិនដកដង្ហើម ក៏អាចប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ជំនួយដូចជា៖ ឧបករណ៍ពាក់បើកខ្យល់ច្រមុះ ទឹកសាលីនលាងច្រមុះ ឬបន្ទះពាក់បើករន្ធច្រមុះ។

លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា «ទោះជាយ៉ាងណា ការព្យាបាលដ៏មានប្រសិទ្ធភាព សម្រាប់ជំងឺគេងមិនដកដង្ហើមធ្ងន់ធ្ងរ គឺច្រមុះបន្តសម្ពាធខ្យល់ត្រឹមត្រូវ (CPAP) ដែលបានក្លាយជាបទដ្ឋានថែទាំ ដ៏សំខាន់បំផុតតាមងពីឆ្នាំ១៩៨១»។ លោកក៏បានបន្ថែមទៀតថា «ដំណាក់កាលវះកាត់ អាចត្រូវធ្វើឡើងតែនៅពេលដែលការព្យាបាលបែប CPAP ឬការព្យាបាលណាមួយជាមួយ CPAP មិនទទួលជោគជ័យប៉ុណ្ណោះ»៕