(ភ្នំពេញ)៖ ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា និងគោលការណ៍លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យរបស់​ប្រទេស​លោកខាងលិច គឺមានផ្នែកខ្លះដូចគ្នា និងផ្នែកខ្លះទៀតផ្តោតទៅលើសេរីភាព​នៃការជ្រើសរើស ឬចំណូលចិត្ត និងការលាយបញ្ចូលគ្នានៃសិទ្ធិការពារដោយ​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​របស់ប្រជាជនរៀងៗខ្លួន។

ទស្សនវិជ្ជារបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា គ្របដណ្ដប់លើមាគ៌ាដ៏ប្រពៃដែលហៅថា Eightfold Noble Path និងសិក្ខាបទប្រកបដោយគុណធម៌នៃអំពើល្អ ដែលរួមបញ្ចូលនូវការ​គោរព​គ្នាទៅវិញទៅមក សេចក្តីស្រឡាញ់ ភាពសប្បុរស ភាពមេត្តាធម៌ សេចក្តីស្មោះ​ត្រង់ សេចក្តីពិត ភាពអហិង្សា ការចុះសម្រុងទៅនឹងធម្មជាតិ និងសត្វមានជីវិតទាំង​អស់ បូករួមនិងការរួមរស់ជាមួយគ្នាដោយសន្តិភាព។

ព្រះពុទ្ធទ្រង់បានសម្ដែងឱ្យឃើញថា សេចក្តីសុខ គឺជាគោលដៅតែមួយគត់នៃអត្ថិភាព ចំណែកការផ្តាច់ចេញពីសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាផ្សេងៗ គឺស្មើនឹងសន្តិភាពនៃផ្លូវចិត្ត និងភាព​ពេញ​លេញនៅក្នុងជីវិត។ ចំណែកលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ត្រូវបាន​បង្កើតឡើងនៅលើមូលដ្ឋានមួយដែលកំណត់ថាមនុស្សគ្រប់រូបមានភាពស្មើគ្នានៅក្នុងការរស់រានមានជីវិត សេរីភាព និងសុភមង្គល។ បំណងប្រាថ្នាសម្រាប់​ឱ្យសង្គម​មួយ​មាន​សន្តិភាព និងប្រជាធិបតេយ្យពេញលេញគឺមានសារៈសំខាន់ជាងពេល​ណាទាំង​អស់​នៅក្នុងពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។

ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ចាប់ផ្ដើមទទួលនូវឥទ្ធិពលសាសនាព្រះពុទ្ធតាំងពីសតវត្សរ៍ទី​៥ នៃគ្រិស្តសករាជមកម្ល៉េះ ដែលនៅពេលនោះសាសនានេះត្រូវបានប្រតិបត្តិ និងរួម​បញ្ចូលទៅក្នុងវប្បធម៌ និងអរិយធម៌ខ្មែរ។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍កន្លងមកទៀត ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ឃើញសម័យកាលនៃការទទួលយក និងការសម្របខ្លួន ដោយលាយបញ្ចូល​ព្រះពុទ្ធសាសនាជាមួយសាសនាហិណ្ឌូ និងជំនឿអរូបីក្នុងស្រុក ជាពិសេសក្នុងសម័យ​អង្គរ​ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ដែលរជ្ជកាលរបស់ព្រះអង្គត្រូវបាន​កត់​សម្គាល់ដោយការរួមរស់ជាមួយគ្នាប្រកបដោយសុខដុមរមនានៃសាសនា ហើយ​ដែល​សុខដុមនាយកម្មផ្នែកសាសនានេះ បានរួមចំណែកទៅដល់សុខសន្តិភាព និង​ស្ថេរភាពសង្គម។ នៅក្នុងសង្គមកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការកំណត់យកសាសនា​ព្រះ​ពុទ្ធ​និកាយថេរ​វាទ​ជាសាសនារបស់រដ្ឋមានចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣មក។

នៅក្នុង​ការ​បោះ​ឆ្នោតសកលជ្រើសតាំងតំណាងរាស្រ្តនីតិកាលទី១ នាឆ្នាំ១៩៩៣ ប្រទេសកម្ពុជាបានរក្សាបាននូវសេរីភាព និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពហុបក្សដែលស្របទៅ​តាមការចែងរបស់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ ក្រោយមកទៀត ក្រោមការដឹកនាំរបស់សម្តេច​អគ្គ​មហា​សេនាបតីតេជោ ហ៊ុន សែន អតីតនាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​ តែងតែ​មាន​ការរៀបចំការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌ ដែលរក្សាបាននូវនីតិរដ្ឋ និងបង្កើត​បរិយាកាសនយោបាយដែលនាំមកនូវសុខសន្តិភាព និងស្ថិរភាពសង្គម បូករួមជាមួយ​នឹង​សិទ្ធិ និងសេរីភាពបុគ្គលផងដែរ។

សម្ដេចអតីតនាយករដ្ឋមន្រ្តីតែងរៀបចំបង្កើតនូវទម្រង់អភិបាលកិច្ចដែលរក្សាបានតុល្យភាពការគាំពារសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារសេរី រួមទាំងធានាឱ្យមាននូវសមភាពនៅ​ក្នុង​ការ​ទទួលបាននូវផលប្រយោជន៍ដែលបានមកពីកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។ ជាងនេះទៅទៀត ការ​ដឹកនាំរបស់សម្តេចអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ទទួលបាននូវឥទ្ធិពលពីការ​បង្រៀន​តាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលបានចូលរួមចំណែកដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់​ក្នុង​ការ​បង្កើតទិដ្ឋភាពសង្គមនយោបាយបច្ចុប្បន្នរបស់កម្ពុជា។

ដោយ​ឆ្លងកាត់ជីវិតរស់នៅក្នុងទីវត្តអារាមតាំងពីកុមារភាពមក វិធីសាស្រ្តនៅក្នុង​ការដឹក​នាំ​ប្រទេសរបស់សម្ដេចត្រូវបានចាក់ឫសយ៉ាង​ជ្រៅនៅក្នុងគោលការណ៍ព្រះពុទ្ធ​សាស​នា​ដែលឈរលើគោលការណ៍ដូចជាសមធម៌ បរិយាបន្ន និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ​ខាង​សាសនា។ ជារួមសម្ដេចតេជោ បានផ្តល់អាទិភាពដល់សេរីភាពនៃជំនឿសាសនា ការ​អត់​ឱន និងការរួមរស់ដោយសន្តិភាពសហវិជ្ជមាននៃជំនឿសាសនានានា ដែលធ្វើឱ្យ​តម្លៃ​ទាំងនេះជាចំណុចកណ្តាលនៃអត្តសញ្ញាណជាតិរបស់កម្ពុជា។

ម្យ៉ាងវិញ​ទៀត ការឆ្លើយតបរបស់សម្ដេច ហ៊ុន សែន ចំពោះវិបត្តិនានា ដូចជាជំងឺរា​ត​ត្បាត​កូវីដ-១៩ បានឆ្លុះបញ្ចាំងពីការដឹកនាំដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ និងប្រកបដោយមេត្តា​ធម៌របស់​សម្ដេច។ តាមរយៈ​ការជ្រើសរើសវ៉ាក់សាំងរបស់ប្រទេសចិនដែលជាជម្រើស​យុទ្ធសាស្ត្រ​មួយសម្រាប់កម្ពុជា និងការអនុវត្តយុទ្ធនាការចាក់វ៉ាក់សាំងទូទាំងប្រទេស សម្ដេចបាន​កំណត់​យក​សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋជាអាទិភាព។ មួយវិញទៀត សម្ដេចធិបតី​នាយក​រដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន ម៉ាណែត ដែលកាលនោះបានលោកបានដឹកនាំ និងផ្តួចផ្តើមគំនិត​ក្នុងការ​បង្កើតក្រុមគ្រូពេទ្យស្ម័គ្រចិត្ត ដែលជាកត្ដារួមចំណែកសំខាន់ដល់ការឆ្លើយតប​ទៅ​នឹងជំងឺកូវីដ-១៩ ដែលរាតត្បាតនៅពាសពេញប្រទេសកម្ពុជា។ ដូច្នេះហើយ បានជាមេ​ដឹកនាំទាំងពីរត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិចំពោះការរួមចំណែកទៅដល់ការបង្កើត និងរក្សាសុខសន្តិភាព និងការលើកកម្ពស់តម្លៃព្រះពុទ្ធសាសនា។

«លទ្ធិប្រជា​ធិបតេយ្យបែបព្រះពុទ្ធសាសនា» របស់កម្ពុជាមិនត្រឹមតែរក្សាបាននូវ​សុខ​ដុម​​រម​នា​ខាងសាសនាក្នុងប្រទេសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបានបង្ហាញនូវភាព​ជាគំរូ​នៃសន្តិភាព និងសមាហរណកម្មផ្នែកសាសនារបស់ប្រទេស​កម្ពុជានៅក្នុង​តំបន់​ទៀត​ផង។ ការគាំទ្រដោយស្ថាប័ននានាដូចជាគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រង និងអភិវឌ្ឍន៍​សាស​នា និងការប្តេជ្ញារក្សាឱ្យបាននូវសុខដុមនីយ​កម្មខាងសាសនានៅក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា បានជួយទប់ស្កាត់ជម្លោះសាសនាដែលជាទូទៅត្រូវបាន​ប្រទះឃើញកើត​មាន​ឡើងនៅក្នុងប្រទេសជិតខាងកម្ពុជា ដូចជាមីយ៉ាន់ម៉ា និងថៃជាដើម។ ការ​ប្តេជ្ញាចិត្តនេះ​បាន​ជំរុញឱ្យមានសុខសន្តិភាពខាងសាសនា ដែលជំនឿផ្សេងគ្នាអាចរួមរស់ជាមួយគ្នា និងរួមចំណែកដល់ស្ថិរភាព និងការអភិវឌ្ឍរបស់ប្រទេសជាតិ។

កេរដំណែល​របស់សម្ដេច ហ៊ុន សែន ដែលប្រកែកមិនបានគឺការអនុវត្តប្រកបដោយ​ជោគ​ជ័យនៃនយោបាយឈ្នះ-ឈ្នះ ដែលបាននាំមកនូវការបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិល និង​ជម្លោះផ្ទៃក្នុងដែលបានញាំញីប្រទេសកម្ពុជាអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍។ គោលនយោ​បាយ​នេះ ក៏ផ្អែកទៅលើគុណតម្លៃនៃព្រះពុទ្ធសាសនាដែលអហិង្សា និងការផ្សះផ្សាជាតិ ដែល​នៅទីបំផុតបានជួយសម្រួលដល់សមាហរណកម្មនៃកងកម្លាំងខ្មែរក្រហមជាមួយកងយុទ្ធពលខេមរភូមិន្ទជាតិ ថែមទាំងធានាបាននូវសុខសន្តិភាព និងការត្រួសត្រាយផ្លូវ​សម្រាប់​​ការកសាង និងអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសជាតិឡើងវិញ។ ការបង្កើត​សាលាក្តីខ្មែរក្រហម​ក្នុងឆ្នាំ២០០៦ គាំទ្រដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ ក៏បានពង្រឹងនៅការប្តេជ្ញា​ចិត្តរបស់​កម្ពុជាចំពោះការរកយុត្តិធម៌ដល់ជនរងគ្រោះពីរបបវាលពិឃាត និងការផ្សះផ្សាជាតិ ដោយ​ផ្តល់នូវគំរូមួយក្នុងការកសាងសន្តិភាពសម្រាប់ពិភពលោក។

ក្រោម​ការដឹកនាំរបស់សម្ដេច ហ៊ុន សែន កម្ពុជាមិនត្រឹមតែទទួលបានសន្តិភាព​ជាតិ​ប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានរួមចំណែកដល់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសន្តិភាព​អន្តរជាតិផង​ដែរ​។ ការចូលរួមរបស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា​នៅក្នុងបេសកកម្មរក្សាសន្តិភាព​របស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ និងប្រតិបត្តិការដោះមីននៅទូទាំងពិភពលោក បានសបញ្ជាក់ពីតួនាទី​របស់ខ្លួនដែលជា «ប្រទេសតូចដែលមានបេះដូងធំ»។ កម្ពុជាក៏បានចែករំលែក​បទ​ពិ​សោធន៍​នៃការកសាងសន្តិភាពរបស់ខ្លួនជាមួយអនុតំបន់មេគង្គ និងលើសពីនេះទៀត ដោយស្នើឱ្យមានការផ្តួចផ្តើមគំនិតដូចជា «រដ្ឋពីរឆ្ពោះទៅប្រទេសតែមួយ» ដើម្បីសន្តិ​ភាពនៅលើឧបទ្វីបកូរ៉េ ដែលជាឫសគល់នៃតម្លៃព្រះពុទ្ធសាសនា និងមនុស្សធម៌។

សរុប​មកលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យបែបព្រះពុទ្ធសាសនារបស់កម្ពុជា​បានឆ្លុះបង្ហាញពីទិដ្ឋ​ភាព​សង្គម-វប្បធម៌ នយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសជាតិយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ តាមរយៈ​ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃគោលការណ៍សាសនា និងអភិបាលកិច្ចជាក់ស្តែង កម្ពុជាទទួលបាន​សន្តិភាព ស្ថិរភាព និងវិបុលភាពយូរអង្វែង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សមិទ្ធិផលទាំង​នេះមិនត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាចំណុចបញ្ចប់នោះទេ ប៉ុន្តែជាមូល​ដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់​ដំណើរបន្តឆ្ពោះទៅរកការធានានូវយុត្តិធម៌ ភាពសុខដុមរមនា និងសុខុមាលភាព​សម្រាប់​ប្រជាជនកម្ពុជា និងក្រៅប្រទេស។

លោក ថុង ម៉េងដាវិត គ្រូឧទ្ទេសនៅវិទ្យាស្ថានសិក្សាអន្តរជាតិ និងគោលនយោបាយសាធារណៈ នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ និងជាអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានចក្ខុវិស័យអាស៊ី៕