(ភ្នំពេញ)៖ ទាំងតម្រូវការ និងលទ្ធភាពទទួលបានស្បៀងអាហារ ដែលបរិច្ចាគដោយសប្បុរសជន បានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងចាប់តាំងពីការរីករាលដាលនៃជំងឺ COVID-១៩។ ខណៈពេល ដែលធនាគារស្បៀងអាហារបានកើតមានជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសមួយចំនួន ក្នុងកំឡុងពេល ២ទស្សវត្សរ៍មកនេះ នៅកម្ពុជា វាស្ថិតនៅក្នុងភាពកម្រនៅឡើយ។
ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការចែករំលែកអាហារ ធនាគារអាហារជួយសម្រួលដល់កិច្ចសហការរវាងក្រុមហ៊ុនផលិតអាហារ និងអង្គការសប្បុរសធម៌។ ខណៈពេល ដែលការផ្គត់ផ្គង់អាហារលើសតម្រូវការត្រូវបានធ្វើការគណនាខុស និងមានកំហុសជាយថហេតុនោះ វានឹងបង្កើតឱយមានការប្រើប្រាស់ខ្ជះខ្ជាយដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់ ដែលជារឿយៗត្រូវបានគេមើលរំលង។
នេះជាកម្លាំងចលករបង្កើនបរិមាណផលិតភាព លំហូរទំនិញដែលត្រូវការ និងប្រាក់ចំណូល។ ជាការសន្មត់មួយបង្ហាញថា កាកសំណល់ចេញពីអនុផលនៃប្រព័ន្ធផលិតអាហារលក្ខណៈពាណិជ្ជកម្ម ត្រូវបានធ្វើឱ្យប្រសើរឡើង ឬកែច្នៃឡើងវិញ សម្រាប់បម្រើឱ្យការងារសប្បុរសធម៌ ឬបង្កើនប្រាក់ចំណេញ ដូចការអះអាងរបស់លោក Dan Warshawsky នៃសាកលវិទ្យាល័យ Wright State នោះនឹងអាចចាត់ទុកបានថាជា «យន្តការកែតម្រូវទីផ្សារសាជីវកម្ម» បាន។
វានឹងនៅតែជាតម្រូវការចំបាច់សម្រាប់ការឆ្លើយតបគ្រោះអាសន្ន នៅពេលដែលយើងធ្វើការលើយុទ្ធសាស្ត្រដកថយ។ ខណៈដែលអ្នកឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី បានផ្តល់ជំនួយគាំទ្រដល់គម្រោងធនាគារអាហាររបស់លោកតាំងពីឆ្នាំ២០០៨មកនោះ ពិភពលោកបានបំពេញក្តីស្រមៃ សេចក្តីត្រូវការ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរជាយូរណាស់មកហើយ ដើម្បីចិញ្ចឹមមនុស្សលោក។ ជនជាតិអាមេរិកជាង ៤០លាននាក់កំពុងជួបប្រទះបញ្ហាអសន្តិសុខស្បៀង ហើយពួកគេទទួលស្គាល់ និងមានសេចក្តីអំណរយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះសារៈសំខាន់ដែលធនាគារអាហារ ដែលបានដើរតួនាទីក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។ អ្នករួមចំណែក មានសារៈសំខាន់ចំពោះភាពជោគជ័យនៃកម្មវីធីធនាគារអាហារ ពីព្រោះបើគ្មានពួកគេទេ ពួកគេនឹងមិនអាចជួយអ្នកដែលត្រូវការជំនួយនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេបានទេ។
យោងតាមកម្មវិធីស្បៀងអាហារពិភពលោករបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ មនុស្សជាង ៨២៥លាននាក់ ឬស្មើនឹង ១នាក់ក្នុងចំណោម ៩នាក់ទទួលរងពីភាពអត់ឃ្លាន។ លើសពីនេះទៀត ភាពអត់ឃ្លានមិនមែនគ្រាន់តែជាបញ្ហាក្នុងប្រទេសដែលមានការអភិវឌ្ឍនោះទេ វាប៉ះពាល់ដល់មនុស្សជុំវិញពិភពលោក។ ៣០ភាគរយ នៃអាហារត្រូវបានបោះបង់ចោល ឬខ្ជះខ្ជាយនៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃប្រព័ន្ធចែកចាយអាហារ ចាប់ពីការផលិតរហូតដល់ការលក់រាយ និងការប្រើប្រាស់ចុងក្រោយ។
ធនាគារស្បៀងអាហារ ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការកាត់បន្ថយកាកសំណល់អាហារ ដោយការទទួលបានអាហារជាច្រើន និងជាតម្រូវការសម្រាប់ប្រជាជនដែលត្រូវការជំនួយ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យពួកគេពឹងផ្អែកលើគ្រួសារដែលមានចំណូលទាប។ ប្រជាជនកម្ពុជា ក៏អាចត្រូវការជំនួយស្បៀងអាហារតាមរយៈក្រុមទាំងនេះ ហើយមិនមែនតែក្នុងពេលមានវិបត្តិនោះទេ។
នៅពេលនិយាយអំពីការផ្តល់អាហារដល់ប្រជាជនកម្ពុជា វាមានសារៈសំខាន់បំផុតក្នុងការស្វែងរកវិធីសាស្រ្តប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត ដើម្បីបង្កើនរបបអាហារ ដោយធានាថាបុគ្គលមួយចំនួនធំអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីវា។ ក្នុងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរនេះ កិច្ចខំប្រឹងប្រែងនៃកម្មវិធីធនាគារអាហារបានលេចចេញជារូបភាពសំខាន់មួយែលមិនអាចខ្វះបាន៕
