​(ភ្នំពេញ)៖ ទង់ជាតិ​​ គឺ​ជា ​«ទង់» តំណាង​ឲ្យ​ប្រទេស​មួយ​ ដោយ​បញ្ជាក់​អំពី​អធិបតេយ្យ​ បូរណភាព​ទឹកដី​ ជាតិសាសន៍​ ប្រពៃណី​ វប្បធម៌​ ទំនៀម​ទម្លាប់​ ដោយ​ផ្សារភ្ជាប់​តំាង​ពី​ដើម​រៀង​មក​ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាជាតិ​នីមួយៗ​ចងចំា​ និង​ការពារ​ជាតិ​កំណើត​របស់​ខ្លួន​។

ព្រោះ​តែហេតុ​នេះទើប​ទង់​ជាតិ​ មាន​តួនាទី​តំណាង​ឲ្យ​ជាតិ​ និង​ប្រាប់​អំពី​តម្លៃជាតិ។ ប៉ុន្ដែសព្វ​ថ្ងៃនេះយើង​សង្ខេត​ឃើញ​ថា ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ទង់​ជាតិ​ហាក់មាន​លក្ខណៈយ៉ាង​ទូលំ​ទូលាយ ពិសេស​ត្រូវ​បាន​គេយកមកគ្របសាក​សព​។​ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ត្រូវ​បាន​គេលើក​ជាចម្ងល់ថា​​ តើគុណ​តម្លៃ​ទង់​ជាតិ​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់​ណា?​

ស្ថិតត្រង់​ចម្ងល់​នេះ លោក រត្ន័ សណ្ដាប់ អ្នក​និពន្ធសៀវភៅ​​ស្ដីពី​ប្រវត្ដិ ទង់ជាតិ ភ្លេងជាតិ នគររាជ បាន​ថ្លែងប្រាប់ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី១៤​ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៦នេះថា​​ ទង់ជាតិ គឺ​ជា«ទង់» តំណាង​ឲ្យ ​«គុណ»​ ដូច្នេះការ​ដែល​យើង​នំាគ្នា​គោរព​ទង់ជាតិ​ គឺ​ជាការ​គោរព​ដឹងគុណ​ដល់​បុព្វ​បុរស​ ដែល​បាន​ការ​ពារ​ដឹក​ដី​ពី​ជំនាន់​មួយ​តមក​ជំនាន់​មួយទៀត​។​

បើហេតុនេះ ​ដើម្បី​បញ្ជាក់​ពីការ​គោរព​ដឹង​គុណ​ ត្រូវ​ទាម​ទារ​​នូវការ​ប្រតិបត្ដិ​ឲ្យមាន​​លក្ខណៈ​ជាការ​គោរព​ឲ្យបាន​ហ្មត់ចត់​ជាទី​បំផុត​ ព្រោះតែហេតុ​នេះ​ហើយ​​ទើប​ទង់ជាតិ ត្រូវ​បាន​គេយក​មក​កំណត់​ក្នុង​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ដែល​ជាច្បាប់​កំពូល​របស់​ប្រទេស​ ដែលជាការ​​តម្រូវ​ឲ្យ​ជន​គ្រប់​ៗ​រូបត្រូវ​មាន​កាតព្វកិច្ច​ចងចំា​ជាតិ​ឲ្យ​ជាប់​និង​ខ្លួន​ ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ប្រទេសមួយត្រូវ​មាន​កងទ័ព​ការពារ​ទឹកដី​ជា​ប្រចំា​ដូច្នោះ​ដែរ​។​

ក្នុង​ន័យ​នេះ​ ទង់ជាតិ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជាក់​ប្រាប់​ជាការ​គោរព​ផង​ដែរ​ នៅ​ពេល​ថ្នាក់​ដឹក​នំា​ប្រទេស​មាន​គុណ​បំណាច់​ជាតិ​ស្លាប់​ ឬប្រជាពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​ណានោះ​ត្រូវបាន​ស្លាប់​ដោយ​គ្រោះ​​ធម្មជាតិ​ ឬឧប្បត្ដិវហេតុ​ផ្សេងៗ​ ត្រូវបាន​បង្ហូតពាក់កណ្ដាល​ដង ឬត្រឹម​១ភាគ​៣​ គិតពី​លើ​មក​​ ដោយ​យោង​ទៅ​តាម​ការ​កំណត់របស់​ច្បាប់​ ព្រោះតែ​ចង់​បង្ហាញប្រាប់​​ក្នុង​ន័យ​គោរព​ដឹង​គុណ​ ហើយ​ជា​សញ្ញាប្រាប់ថា​ ប្រទេស​បាន​បាត់បង់​អ្នកមាន​គុណ​បំណាច់សម្រាប់​ជាតិ​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ដែរ។ ព្រម​ជា​មួយគ្នា​នោះ​ ទង់ជាតិ​ ត្រូវ​បាន​ផ្ដល់​កិត្ដិយស​ទៅ​លើសាកសព​ ក្រាល​នៅ​លើ​ក្ដារ​ម្ឈូស​ទៅលើជនណា​ដែល​មាន​ស្នាដៃ​បម្រើជាតិ​តែប៉ុណ្ណោះ​។​

ត្រង់​ចំណុច​នេះ លោក រត្ន័ សណ្ដាប់ បាន​បញ្ជាក់ថា​ បើយោង​ទៅលើ​សម័យ​សង្គម​រាស្រ្ដនិយម​គឺ​ហាម​ដាច់ខាត​ មិន​ត្រូវ​យក​ទង់ជាតិ​ទៅ​គ្រប​លើក្ដារម្ឈូស​ គឺលើក​លែង​តែមាន​ការ​អនុញ្ញាត​ជាផ្លូវ​ការ ​​​ព្រះរាជ​ក្រម​លេខ​២៤៤ន.ស.​ចុះ​ថ្ងៃ​ទី​១៣​ មករា ១៩៥៩ បើ​ពុំនោះ​ទេ​នឹង​ត្រូវ​មាន​ទោស​តាមបញ្ញត្ដ​នៃមាត្រា​៣​ នៃព្រះរាជ​ក្រម​លេខ​៤៧៣​ន.ស.ចុះ​ថ្ងៃទី​២៩ តុលា ១៩៤៨។​

ជាចុងបញ្ចប់លោក រត្ន័ សណ្ដាប់ បាន​សំណូមពរថា​ ដើម្បីឲ្យការ​ប្រើប្រាស់​ទង់ជាតិ​មានការឯកភាព​គ្នា​ និងបង្ហាញពីការគោរពផងនោះ​ គួរមាន​ច្បាប់ស្ដីពីការ​​ប្រើប្រាស់​ទង់ជាតិ បើពុំដូច្នេះ​​ទេ អាច​នំាឲ្យ​ក្រុមមនុស្សខ្លះយក​ទង់ជាតិ ទៅប្រើ​ដើម្បីបម្រើផល​ប្រយោជន៍​ផ្សេងៗ ហើយអាចនឹង​​ក្លាយ​ជាទម្លាប់មិន​ល្អដល់សង្គមទៀតផង៕