(ឡុងដ៍)៖ ខាងក្រោមនេះ ជាមូលហេតុចម្បងៗចំនួន ៤ប្រការ ដែលនាំឲ្យប្រជាជននៃចក្រភពអង់គ្លេស ជិត៥២ភាគរយ សម្រេចចិត្តចាកចេញ ពីសមាជិកភាពនៃសហភាពអឺរ៉ុប ដែលខ្លួនធ្លាប់ចូលរួមបង្កើត និងរួមរស់ជាមួយគ្នា ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី០១ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៥៨មក៖
១. ការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលសេដ្ឋកិច្ច៖
ជាការធានានូវការទទួលស្គាល់ជាក់លាក់ថា ប្រាក់អឺរ៉ូនេះ គឺមិនមែនជារូបិយប័ណ្ណតែមួយគត់នៃសហភាពអឺរ៉ុប ដើម្បីធានាថាបណ្តាប្រទេសនៅក្រៅតំបន់អឺរ៉ុប គឺនឹងមិនជួបគុណវិបត្តិលើទ្រព្យសម្បត្តិនោះឡើយ។ ចក្រភពអង់គ្លេសចង់ការពារខ្លួន ចំពោះជំហានទៅមុខដែលខ្លួនចង់ធ្វើ គឺការធ្វើឲ្យផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ របស់សហភាពនេះបន្ថែម មិនអាចត្រូវផ្តល់ឲ្យប្រទេសមិនចាយប្រាក់ អឺរ៉ូ ហើយអង់គ្លេសក៏មិនចាំបាច់ រួមចំណែកដល់ថវិកាសង្គ្រោះពេល អឺរ៉ូ ជួបវិបត្តិនោះឡើយ។
២. ភាពប្រកួតប្រជែង៖
ការកំណត់គោលដៅតែមួយ គឺការបន្ថយ និងសម្រាល «បន្ទុក» ដែលមានចែងក្នុងបទ បញ្ញត្តិអឺរ៉ុបដ៏ច្រើនហួសប្រមាណ ហើយអង់គ្លេសត្រូវងាកមកពង្រីកទីផ្សារឯករាជ្យរបស់ខ្លួនវិញ។
៣. អន្តោប្រវេសន៍៖
ការរឹតបន្តឹងដំណើរចេញ និងចូលបម្រើការងារនៅចក្រភពអង់គ្លេស ដែលកន្លងមកតែងតែបានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់ជនចំណាកស្រុកក្នុងសហភាពអឺរ៉ុប។ អង់គ្លេសចង់បញ្ឈប់សកម្មភាព អ្នកទាំងឡាយណាដែលចូលមកធ្វើការ និងរស់នៅចក្រភពអង់គ្លេស ដោយមានគំរោងចង់ស្រូបយកផលប្រយោជន៍ ក្រោយពីពួកគេបំពេញ ការងារទីនេះបាន ៤ឆ្នាំ ដូចដែលមានចែកក្នុងបទបញ្ញត្តិរបស់សហភាព។
៤. អធិបតេយ្យភាព៖
ជាការរំដោះខ្លួនរបស់អង់គ្លេស ចេញពីមហិច្ឆិតាដ៏ធំធេងរបស់សហភាពអឺរ៉ុប ដែលគ្រោងធ្វើឲ្យសហភាពនេះកាន់តែជិតស្និតគ្នា រវាងប្រជាជន នឹងប្រជាជន រដ្ឋាភិបាលនឹងរដ្ឋាភិបាល ហើយដែលសកម្មភាពនេះ វានឹងដឹកនាំទៅរកការលូកលាន់ផ្នែកកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសនីមួយៗកាន់តែខ្លាំង។ វានឹងផ្តល់ឲ្យអង់គ្លេសនូវអំណាចពេញលេញក្នុងការ សម្រេចចិត្តជោគវាសនាខ្លួនឯង ដោយគ្មានការរំខាន ឬគំនាបពីអឺរ៉ុប។
គួរបញ្ជាក់ថា ក៏មានបញ្ហាជាច្រើនទៀតផងដែរ ដែលជាគ្រឿងផ្សំនាំឲ្យមានការបោះឆ្នោត ចាកចេញពីអឺរ៉ុបធ្វើឡើងនោះគឺ បញ្ហាជនភៀសខ្លួនមកពីតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា, បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចនៃសមាជិកអឺរ៉ុបដូចជាអ៊ីតាលី និងក្រិក ដែលសមាជិកទាំងអស់បានចូលរួមជួយដោះស្រាយ ដោយបញ្ចេញហិរញ្ញវត្ថុសង្គ្រោះផ្ទាល់ខ្លួន និង បញ្ហាភេរវកម្ម ដែលនាំឲ្យសហភាពទាំងមូលរងការគំរាមកំហែងមិនឈប់៕
