(ភ្នំពេញ)៖ នៅក្នុងការធ្វើបាតុកម្មខុសច្បាប់នាថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៧ មិថុនា ២០២២នេះ ក្រុមអតីតបុគ្គលិកណាហ្គាវើលដ៏មួយក្រុមតូចនេះដឹកនាំដោយសកម្មជននយោបាយរបស់បក្សប្រឆាំង ឈឹម ស៊ីថរ ដែលត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារ ក្នុងដំណាក់កាលនៃការរីករាលដាលនៃរោគរាតត្បាតកូវិដ-១៩ បាន «ចងក្រណាត់ពណ៌ខៀវ លើក្បាល» ហើយសរសេរថា «កុំយកលុយ ដូរសិទ្ធិ»។
ពេលស្តាប់ទៅ ពិតជាគួរឱ្យអស់សំណើចផង និងគួរឲ្យខ្មាស អៀនផង។ អស់សំណើចពីព្រោះក្រុមនេះហើយដែល បានយកលុយដូរសិទ្ធិ ពោលគឺ ពួកគេបានទទួលយកលុយពីពួកបរទេសតាមរយៈយន្តការផ្សេងមកចាយដើម្បីជាថ្នូរនឹង សិទ្ធិដើរធ្វើបាតុកម្មខុសច្បាប់ ធ្វើឲ្យបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ និងបង្កភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងរាជធានីអស់រយះពេលជិតមួយឆ្នាំកន្លងមកនេះ។
ចំណែកឯរឿងដែលគួរឲ្យខ្មាសអៀននោះគឺនៅត្រង់ថា ក្រុមនេះកំពុងប្រើសិទ្ធិខុសច្បាប់ដោយបាននិងកំពុងបង្ខំថៅកែឲ្យទទួលយកខ្លួនចូល ធ្វើការងារទាំងដែលគេមិនត្រូវការ។ និយាយតាមបែបផ្សេង ក្រុមឈឹម ស៊ីថរ នេះមិនអាចរកការងារថ្មីបានធ្វើទេពីព្រោះមិនចេះធ្វើអ្វីក្រៅពីជំនាញធ្វើបាតុកម្មខុសច្បាប់ បង្កភាពរញ៉េរញ៉ៃក្នុងក្រុមហ៊ុន និងនៅតាមទី សាធារណៈ។
ដូច្នេះ តើនៅលើពិភពលោក យើងនេះ មានថៅកែណាដែលបានរើសយកបុគ្គលិកប្រភេទបែបនេះអោយចូលធ្វើការអោយក្រុមហ៊ុនខ្លួន? ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពួកគេចង់ប្រើសិទ្ធិបង្ខំគេឲ្យយកខ្លួនទៅធ្វើការដោយបានហៅថានោះជាសិទ្ធិការងារ។
នេះមិនមែនជាសិទ្ធិការងារទេ តែជាការចាប់បង្ខំគេឲ្យយកខ្លួនចូលធ្វើការងារ។ ការប្រើសិទ្ធិខុសច្បាប់បែបនេះ ទោះបីជាធ្វើបាតុកម្មរហូតសក់ស្កូវក៏គ្មានអ្នកណាទទួលយក ខ្លួនទៅធ្វើការដែរ។ កុំថាឡើយក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើលដ៏ ទោះបីក្រុមហ៊ុននៅទូទាំងប្រទេសខ្មែរ មិនថាជាក្រុមហ៊ុនតូចរឺធំ ក៍គេមិនទទួលយក ដែរព្រោះមនុស្សប្រភេទនេះ បើយកអោយចូលធ្វើការស្មើនឹងយកជ័រភ្នៅទៅត្បៀតក្លៀក រឺក៍ដូចជាយកគ្រាប់បែកកំណត់ ម៉ោងផ្ទុះទៅដាក់ក្នុងក្រុមហ៊ុនតែប៉ុណ្ណោះ។
តាំងពីដើមទីរហូតមក ដល់បច្ចុប្បន្នអ្នកដែលបានតាមដានព្រឹត្តិការណ៍នេះប្រាកដជាយល់ច្បាស់ណាស់អំពីគោលបំណង និងរបៀបវារះនយោបាយរបស់ក្រុមអតីតបុគ្គលិកណាហ្គាវើលមួយក្រុមតូចនេះ។
គោលបំណងរបស់ពួកគេមិនមែនទាមទារសិទ្ធិការងារអ្វីនោះឡើយ គឺទាមទារចង់ធ្វើប្រធានសហជីព នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនណាហ្គាវើល ដើម្បីបន្តក្រឡុកក្រុមហ៊ុន នេះដែលមានបុគ្គលិកកម្មកររាប់ពាន់នាក់កំពុងបម្រើការងារ។
មនុស្សដែលគេនិយាយពីសិទ្ធិ និង យល់ដឹងពីសិទ្ធិ គឺគេត្រូវយល់ពីសិទ្ធិរបស់ខ្លួននិងសិទ្ធិរបស់អ្នកដទៃ។ និយាយអំពីការងារ គឺសិទ្ធិរបស់កម្មករ និយោជិត និងសិទ្ធិរបស់និយោជក។
ភាគីទាំងពីរនេះមានសិទ្ធិដូចគ្នា ដោយម្ខាង មានសិទ្ធិជ្រើសរើសការងារ និងម្ខាងទៀត មានសិទ្ធិជ្រើសរើសបុគ្គលិកដើម្បីបម្រើ ការងារ។ សិទ្ធិរបស់ភាគីទាំងសងខាងមិនអាចត្រូវបានគេចាប់បង្ខំនោះឡើយ។ ឧទាហរណ៍ថា បាតុករ មួយក្រុមតូចនេះត្រូវគេបង្ខំឲ្យធ្វើការនៅ ក្នុងកន្លែងមួយដែលខ្លួនមិនពេញចិត្តតែគេមិនឲ្យឈប់ពីការងារ តើពួកគេយល់ព្រមធ្វើដែរឬទេ? បើពួកគេអាចឆ្លើយសំណួរនេះបាន ពួកគេ នឹងយល់ថា តើពួកគេ មានសិទ្ធិឯណាមកចាប់បង្ខំថៅកែ ណាហ្គាវើលឲ្យយកពួកគេចូលធ្វើការ?
និយាយអំពីសិទ្ធិរបស់មនុស្សទូទៅវិញ ការធ្វើបាតុកម្មរញ៉េរញ៉ៃនៅតាមដងផ្លូវសាធារណៈ ឬបិទផ្លូសាធារណៈគឺជាការធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិអ្នកដទៃ។
ដូច្នេះ ក្រុមអតីតបុគ្គលិកណាហ្គាវើល មួយក្រុមតូចដឹកនាំដោយសកម្មជននយោបាយ ឈឹម ស៊ីថរ មិនស្គាល់សិទ្ធិ និងមិនបានគោរពសិទ្ធិអ្នកដទៃនោះឡើយ។
នៅពេលដែលពួកគេបំពានសិទ្ធិអ្នកដទៃ សិទ្ធិរបស់ខ្លួននឹងត្រូវចប់នៅថ្ងៃណាមួយ។ រហូតមកទល់ពេលនេះ ខ្ញុំសង្កេត ឃើញអាជ្ញាធរហាក់ ដូចជាស្លូត អត់ឪននិងអនុគ្រោះចំពោះក្រុមអាណាធិប្បតេយ្យនេះពេកហើយ។ វិធានការក្តៅក៍គួរតែពិចារណាប្រកាន់យកដែរដើម្បីរក្សាសណ្តាប់ធ្នាប់សង្គម និងការពារសិទ្ធិមនុស្សទូទៅដែលក្រុមនេះកំពុងបំពានរាប់ទាំងសិទ្ធិរបស់សមត្ថកិច្ចផងដែលត្រូវបានក្រុមនេះបង្កឲ្យមាន របួសនិងបាត់បង់សម្ភារៈមួយចំនួន ទៀត។
ដូច្នេះតើគេគួរទុកឲ្យមនុស្សមួយក្រុមតូច នេះបង្កភាពអនាធិបតេយ្យនិងបំពានសិទ្ធិអ្នកដទៃដល់ពេលណា?
ដោយ៖ និស្សិតច្បាប់ម្នាក់នៃសាកលវិទ្យាល័យក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ
