(វ៉ាស៊ីនតោន)៖ សង្រ្គាមឈ្លានពានរបស់រុស្ស៉ីនៅអ៊ុយក្រែន ដែលជាសង្រ្គាមធំបំផុតក្នុងតំបន់អឺរ៉ុប ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៤៥មក ត្រូវបានក្រុមអ្នកជំនាញភាគច្រើនយល់ថា បានបិទបញ្ចប់យុគសម័យក្រោយសង្រ្គាមត្រជាក់ ហើយជោគជ័យរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅពេលអនាគត គឺទាមទារជាដាច់ខាតឱ្យអ៊ុយក្រែនទទួលបានជ័យជម្នះនៅក្នុង សង្រ្គាម។
ជ័យជម្នះរបស់អ៊ុយក្រែនក្នុងសង្រ្គាមជាមួយរុស្ស៉ី មិនមែនត្រឹមតែកំណត់ពីជោគវាសនានៃអំណាចអាមេរិក នៅក្នុងតំបន់អឺរ៉ុបប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែក៏វាមានជាប់ពាក់ព័ន្ធដែរទៅនឹង ជំនឿចិត្តទាំងមូលរបស់សម្ព័ន្ធមិត្តលើសហរដ្ឋអាមេរិក និងអនាគតនៃការប្រជែងឥទ្ធិពលជាមួយចិន។ បានន័យថាប្រសិនបើរុស្ស៉ីជាអ្នកឈ្នះក្នុងសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែន នោះ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយអឺរ៉ុបនឹងត្រូវប្រែប្រួល ដោយផែនទីអឺរ៉ុបអាចនឹងត្រូវបានគូសឡើងវិញជាថ្មី រីឯសម្ព័ន្ធមិត្ត មិនថានៅអឺរ៉ុប ឬក៏អាស៊ី អាចនឹងបាត់បង់ជំនឿចិត្តលើ ឆត្រនុយក្លេអ៊ែរអាមេរិកផងដែរ ហើយជ័យជម្នះរបស់រុស្ស៉ី ក៏អាចនឹងធ្វើឱ្យចិនមើលឃើញថាសហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបចុះទន់ខ្សោយ ដែលជាពេលល្អសម្រាប់ចិនសម្រេច មហិច្ឆតាបង្រួបបង្រួមជាតៃវ៉ាន់ ឬអាចប្រើប្រាស់កម្លាំងយោធាលើតៃវ៉ាន់ តែម្ដង។
ពិតណាស់ថា យុទ្ធសាស្ត្រចម្បងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក នោះគឺផ្ដោតលើការខ្ទប់ការកើនឡើងឥទ្ធិពលចិននៅក្នុងតំបន់អាស៊ី។ តែជាមួយគ្នា សហរដ្ឋអាមេរិកមិនអាចឱ្យរុស្ស៉ី ទទួលបានជ័យជម្នះឡើយ ពីព្រោះការបំបាក់រុស្ស៉ី វាអាចនឹងក្លាយជាការកំញើញមួយយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពលើចិន ដើម្បីកុំឱ្យទីក្រុងប៉េកាំងហ៊ានប្រថុយប្រើកម្លាំងយោធាលើ តៃវ៉ាន់ ឬក្នុងតំបន់សមុទ្រចិនខាងត្បូងជាដើម។ មួយវិញទៀត ក្នុងពេលកំពុងផ្ដោតលើការប្រជែងឥទ្ធិពលជាមួយចិន ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននឹងជួបការលំបាកច្រើន ប្រសិនបើនៅតែ ជាប់ផុងខ្លួនក្នុងជម្លោះរុំារ៉ៃនៅអឺរ៉ុបដូចសព្វថ្ងៃ។ ដូច្នេះដើម្បីប្រមូលផ្ដុំការផ្ដោតទាំងឡាយ និងដាក់ចេញយុទ្ធសាស្ត្រកំញើញចិនប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ត្រូវតែផ្ដល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ៊ុយក្រែនត្រូវការដើម្បីយកឈ្នះនៅក្នុងសង្រ្គាម។
នៅក្រោយសង្រ្គាមអ៊ុយក្រែនផ្ទុះឡើង រដ្ឋបាលលោកប្រធានាធិបតី ចូ បៃដិន បានចាប់យកឱកាសបង្ហាញពិភពលោកឱ្យឃើញថាសហរដ្ឋអាមេរិកនៅតែជាមេដឹកនាំលោកសេរី និងប្រជាធិបតេយ្យ ក៏ដូចជាបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពថ្មីនៃភាពជាដៃគូ «អាត្លង់ទិក-ប៉ាស៊ីហ្វិក»។ សម្ព័ន្ធភាពថ្មីនេះត្រូវបានតភ្ជាប់ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ចំពោះសន្តិសុខអឺរ៉ុប ប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានពីរុស្ស៉ីនៅអ៊ុយក្រែន ជាមួយនឹងការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនចំពោះសម្ព័ន្ធមិត្តអាស៊ី ប្រឆាំងនឹងកើនឡើងសកម្មភាពយោធាចិននៅក្នុងតំបន់។
សម្ព័ន្ធភាព «អាត្លង់ទិក-ប៉ាស៊ីហ្វិក» បានលេចចេញជារូបរាងឡើងក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលណាតូ ក្នុងទីក្រុងម៉ាឌ្រីដ កាលពីចុងខែមិថុនាកន្លងទៅ បន្ទាប់ពីបណ្ដាប្រទេសអឺរ៉ុបនាំគ្នា គាំទ្របក្សសម្ព័ន្ធយោធាណាតូ ក្នុងការប្រកាសដាក់ចេញយុទ្ធសាស្ត្រថ្មីរបស់ខ្លួនដោយចាត់ទុកចិនជា «គូសត្រូវភូមិសាស្ត្រនយោបាយ»។ ការសម្រេចចិត្តបែបនេះបានបញ្ជាក់ថា បណ្ដាប្រទេសអឺរ៉ុបដឹងច្បាស់ថាពួកគេត្រូវតែប្រកាន់ជំហរតឹងរ៉ឹងចំពោះចិន ប្រសិនបើពួកគេចង់ឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកបន្តធ្វើជាដៃគូដ៏គួរឱ្យទុកចិត្តបានក្នុងតំបន់អឺរ៉ុប។
លើសពីនេះទៅទៀតនោះ វត្តមានអូស្ត្រាលី ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង និងនូវែលសេឡង់ នៅឯកិច្ចប្រជុំកំពូលណាតូ បានបង្ហាញកាន់តែច្បាស់ទៅទៀតថាប្រទេសទាំងនេះយល់ថា ការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ចំពោះសន្តិសុខរបស់ពួកគេ ក៏តម្រូវដែរឱ្យពួកគេផ្ដល់ការគាំទ្រដល់ផលប្រយោជន៍អាមេរិក នៅក្នុងតំបន់អឺរ៉ុប។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន រដ្ឋបាល លោក ចូ បៃដិន កំពុងប្រែក្លាយសម្ព័ន្ធភាព «អាត្លង់ទិក-ប៉ាស៊ីហ្វិក» ឱ្យក្លាយជាការពិត ពោលគឺមិនមែនត្រឹមតែជាក្ដីសុបិនមួយនោះទេ ដោយសហរដ្ឋអាមេរិកបានបញ្ចុះបញ្ចូល ដោយជោគជ័យឱ្យសម្ព័ន្ធមិត្តអឺរ៉ុបមួយចំនួន ចូលរួមក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រឥណ្ឌូប៉ាស៊ីហ្វិក ក្នុងនោះរួមមានការធ្វើប្រតិបត្តិការនាវាចរណ៍ដោយសេរី និងការធ្វើសមយុទ្ធយោធាក្នុង និងជុំវិញតំបន់សមុទ្រចិនខាងត្បូង ក៏ដូចជាធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីបង្ហាញពីសេរីភាពធ្វើនាវាចរណ៍ក្នុងតំបន់ច្រកសមុទ្រតៃវ៉ាន់។
តែទោះជាបែបនេះក្ដី ក្រុមអ្នកបង្កើតគោលនយោបាយអាមេរិក ជឿជាក់ថាខណៈកំពុងបង្កើត «សម្ព័ន្ធភាពអាត្លង់ទិក-ប៉ាស៊ីហ្វិក» សហរដ្ឋអាមេរិកក៏គួរតែយកចិត្តទុកដាក់ដែរ លើតំបន់អាហ្វ្រិក អាមេរិកឡាទីន អាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងកន្លែងផ្សេងទៀតដែលចិន និងរុស្ស៉ីកំពុងពង្រីកឥទ្ធិពល ស្របពេលបណ្ដាប្រទេសមិនមែនលោកខាងលិចបានសម្រេចចិត្ត ត្រឡប់ទៅរក «នយោបាយអព្យាក្រឹតមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ» ដូចកាលពីសម័យសង្រ្គាមត្រជាក់ ដោយចង់យកខ្លួននៅឱ្យឆ្ងាយពីការប្រជែងរវាងពួកកំពូលមហាអំណាច។
មកទល់នឹងពេលនេះ មានតែបណ្ដាប្រទេសលោកខាងលិចប៉ុណ្ណោះដែលបានថ្កោលទោស និងដាក់ទណ្ឌកម្មប្រឆាំងរុស្ស៉ី ហើយគាំទ្រអ៊ុយក្រែន។ ចំណែកឯ បណ្ដាប្រទេសកំពុង អភិវឌ្ឍន៍ ឬមិនមែនលោកខាងលិច បានជ្រើសរើសនៅឱ្យឆ្ងាយពីសង្រ្គាម។ ជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្ដែង ឥណ្ឌាដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក និងសមាជិកក្រុមប្រទេសក្វាដ ផងនោះ មិនបានថ្កោលទោស ឬដាក់ទណ្ឌកម្មប្រឆាំងនឹងទីក្រុងមូស្គូ តាមការស្នើសុំពីសម្ព័ន្ធមិត្តលោកខាងលិចនោះទេ រីឯប្រទេសខ្លះទៀតបានចោទប្រកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបមាន ស្ដង់ដារ ២ទៀតផង ដោយលើកយកសង្រ្គាមនៅអ៉ីរ៉ាក់ លីប៊ី និងអាហ្វហ្កានីស្ថាន មកធ្វើជាសំអាង។
រុស្ស៉ី និងចិន ត្រូវបានសហរដ្ឋអាមេរិកចោទប្រកាន់ជារឿយៗថាកំពុងព្យាយាមកែប្រែសណ្ដាប់ធ្នាប់ពិភពលោករបស់លោកខាងលិច ហើយបើតាមក្រុមអ្នកជំនាញ ចិន និងរុស្ស៉ី ចង់បង្កើតសណ្ដាប់ធ្នាប់ពិភពលោកថ្មីមួយដែលសហរដ្ឋអាមេរិក លែងជាអ្នកកំណត់របៀបវារៈនយោបាយបានតទៅទៀត៕
