(ប៉េកាំង)៖ «មនុស្សម្នាសុទ្ធតែនិយាយថា ស៊ីនជាំងជាកន្លែងល្អ ដីមានជីជាតិ ទន្លេ បឹងបួរ មានទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលគួរឱ្យអ្នកផងចាប់អារម្មណ៍មែនទែន»។ បទចម្រៀង ដែលមានប្រជាប្រិយភាពនេះ គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងពិតប្រាកដរបស់ស្ថានការណ៍ នៅស៊ីនជាំងនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ សូមបញ្ជាក់ថា នាពេលថ្មីៗកន្លងទៅនេះ ក្នុងសនិ្នសីទតាម ប្រព័ន្ធវីដេអូ ដែលបានអញ្ជើញគណៈប្រេសិតនៃប្រទេសនានាប្រចាំ នៅក្រុងហ្សឺណែវ និងស្ថាប័នអង្គការសហប្រជាជាតិចូលរួម លោក ខាអ៊ីន តំណាងនៃប្រទេសឡាវ បានចែករំលែកនូវចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួនក្នុងទស្សនកិច្ចនៅតំបន់ស៊ីនជាំងកាលពីឆ្នាំ២០១៩ ។
លោកបានថ្លែងថា នៅលើពិភពលោក គ្មានផ្លូវអភិវឌ្ឍន៍ណាមួយដែលអាចសមស្របនឹងទូទាំងពិភពលោកនោះទេ។ «រដ្ឋាភិបាលចិនពិតជាទទួលបានសមិទ្ធផលយ៉ាងធំធេង លើវិស័យអភិវឌ្ឍសង្គមនិងការពារសិទ្ធិមនុស្ស»។ ការមើលឃើញ និងចំណាប់អារម្មណ៍របស់មន្ត្រីការទូត បានបង្ហាញការពិតជាក់ស្តែងម្តងទៀតដែលថា «ស៊ីនជាំងជាកន្លែងល្អ» ។ ខណៈពេលពួកប្រឆាំងប្រទេសចិនរបស់លោកខាងលិច ដែលមិនធ្លាប់ទៅដល់តំបន់ស៊ីនជាំង បានមួលបង្កាច់ថាពលករជនជាតិភាគតិចចំនួនរាប់សិបម៉ឺននាក់ នៃតំបន់ស៊ីនជាំង «ត្រូវគេបង្ខំបេះសំឡីកប្បាសដោយដៃ» លោក បៃ ឃឺលីត ពាណិជ្ជករសំឡីកប្បាសនៅតំបន់ស៊ីនជាំងបានទាត់ចោលហើយសួរថា «យើងធ្វើស្រែលើដីរបស់ខ្លួនប្រមូលផល សំឡីកប្បាសរបស់ខ្លួន រកស៊ីដោយខ្លួនឯង ហេតុអ្វីបានជាត្រូវគេហៅថា «បង្ខំធ្វើពលកម្ម»?
តាមពិតទៅ ក្នុងនាមជាឧស្សាហកម្មដែលមានកម្លាំងពលកម្មច្រើនជាងគេនៅតំបន់ស៊ីនជាំង មុខរបរវាយនភណ្ឌបានក្លាយជាមធ្យោបាយដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ឱ្យតំបន់ស៊ីនជាំង កាត់បន្ថយភាពក្រីក្រក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ តាមការស្ថិតិឱ្យដឹងថា នៅឆ្នាំ២០១៩ ស្តង់ដារប្រាក់ខែជាមធ្យមអប្បបរមានៃតំបន់ស៊ីនជាំង គឺពី១៤៦០យ័នប្រាក់ចិនដល់ ១៨២០យ័នប្រាក់ចិន រីឯប្រាក់ខែនៃកម្មករក្នុងសហគ្រាសវាយនភណ្ឌ គឺ៣៤៦៣.២យ័នប្រាក់ចិន។ «ធ្វើការនៅរោងចក្រវាយនភណ្ឌ ធ្វើឱ្យខ្ញុំអាចចិញ្ចឹមគ្រួសារបាន» នេះជាសម្ដី របស់កម្មការិនីជនជាតិវៃវូអឺម្នាក់នៃរោងចក្រវាយនភណ្ឌនៅក្រុង អាកស៊ូ បានថ្លែងដូចពោលខាងលើនេះ» ។
និយាយចំពោះប្រជាជននៅតំបន់ស៊ីនជាំង បើចង់មានជីវភាពល្អតាមរយៈការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ក្រៅពីធ្វើការក្នុងមុខរបរវាយនភណ្ឌ ក៏អាចទៅរកស៊ីនៅតំបន់ខាងក្រៅផងដែរ ។ នៅក្រុងអាកស៊ូ លោក អៃប៊ីពូរ៉ា ម៉ាមូធី បានសុំចុះឈ្មោះទៅធ្វើការនៅសហគ្រាសគ្រឿងអគ្គិសនីនៅក្រុង ហាងចូវ ដែលអាចបានប្រាក់ចំណូលប្រហែល ៥ ម៉ឺន៥ ពាន់យ័ន ប្រាក់ចិន ក្នុងមួយឆ្នាំ គ្រាន់តែចំណាយពេលវេលាតែមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ លោកក៏បានបម្រះខ្លួនចេញពីភាពក្រីក្រ ។
ទិន្នន័យស្ថិតិបានបង្ហាញឱ្យឃើញថា នៅឆ្នាំ២០២០ តំបន់ស៊ីនជាំង បានសម្រេចបាននូវឱកាសការងារថ្មីតាមទីក្រុង និងជនបទចំនួន ៤៦ម៉ឺន ១ពាន់ ១រយនាក់ កម្លាំងពលកម្ម សេសសល់នៅតាមជនបទចំនួន ៣លាន ១សែន ៥ម៉ឺន ៤ពាន់ ៧រយនាក់ រកបានការងារធ្វើនៅតំបន់ខាងក្រៅ ដោយបានសម្រេចបាននូវគោលដៅប្រចាំឆ្នាំ ១០២.៤៧ភាគរយ និង១១៦.៨៤ភាគរយដោយឡែកពីគ្នា។
នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ បញ្ហាភាពក្រីក្រដាច់ខាតនៃតំបន់ស៊ីនជាំង ទទួលបានដំណោះស្រាយជាប្រវតិ្តសាស្ត្រ។ វាច្បាស់ណាស់ថា រាល់ការវាយប្រហារនិងមួលបង្កាច់សុទ្ធតែ មិនអាចបិទបាំងការពិតជាក់ស្តែងនៃភាពរុងរឿងនិងស្ថិរភាពនៅតំបន់ស៊ីនជាំង ហើយកាន់តែមិនអាចរារាំងជំហានអភិវឌ្ឍន៍ឆ្ពោះទៅមុខរបស់ប្រទេសចិននោះឡើយ ៕
