(ចិន)៖ បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់រយ:ពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំនៃថែរក្សា និងការប្រមូលផ្តុំវប្បធម៌, ផ្លូវប៉េកាំងបានក្លាយជា ចំណុចកណ្តាលនៃទីក្រុងហ្គ័ងចូវ ដែលជាផ្លូវពាណិជ្ជកម្ម និងទេសចរណ៌យ៉ាងសកម្មរៀងរាល់ថ្ងៃ។ ផ្លូវប៉េកាំងត្រូវបានជួសជុលកែលំអថ្មខ្សាច់មួយចំនួនធំ និងឥដ្ឋជញ្ជាំងបុរាណដែលបានជីករកឃើញ នៅក្នុងគំរោងការជីកផ្លូវពាណិជ្ជកម្មកែលម្អផ្លូវថ្មើរជើង ដែលមានទំហំសរុប ៤២០ម៉ែត្រក្រឡា។ បន្ទាប់ពីការជីករុករកជួសជុលអស់រយៈពេលជាងចាច្រើនខែ, គេបានអោយដឹងថាពីពីសម័យរាជវង្សថាងដល់សាធារណរដ្ឋចិនមាន ១១ជាន់នៃស្រទាប់ផ្លូវថ្នល់ និងគ្រឹះដែលមានរយៈពេលរាប់ពាន់។ នៅខែមករាឆ្នាំ ២០០៣ បន្ទាប់ពីការកែតម្រូវផ្លូវបុរាណហើយបានបើកជាផ្លូវការដល់សាធារណជន ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា «ផ្លូវបុរាណសហស្សវត្សរ៍ដំបូងរបស់ប្រទេសចិន» ។ នៅខែធ្នូឆ្នាំ២០០៨ សហស្សវត្សរ៍ «ផ្លូវបុរាណ» ត្រូវបានចុះបញ្ជីជាអង្គភាពការពារវត្ថុបុរាណវប្បធម៌ដោយរដ្ឋាភិបាលក្រុងក្វាងចូវ។ ផ្នែកខាងជើង​នៃផ្លូវសហស្សវត្សរ៍មានទីតាំងស្ថិតនៅកណ្តាលផ្លូវប៉េកាំង មានប្រវែងប្រហែល ៤៤ម៉ែត្រ និងទទឹង ៣,៨ម៉ែត្រ។ វាមានជម្រៅជាង ៣ម៉ែត្រពីផ្ទៃផែនដី។ ដែលវាមានស្រទាប់ជាប់ជាប់រហូត ១១ជាន់ និងត្រូវបានបែងចែកជារាជវង្សចិនមីងរាជវង្សឈីងនិងរាជវង្សសុងនិងយាននិងរាជវង្សថាង។

ផ្លូវប៉េកាំងគឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃសំណង់ទីក្រុងក្វាងចូវ។ វាជាផ្លូវអ្នកថ្មើរជើងពាណិជ្ជកម្មដ៏ល្បីល្បាញមួយនៅក្នុងប្រទេស ដែលមានប្រវត្តិយូរលង់ហើយត្រូវបានប្តូរឈ្មោះ ៤ដង។ផ្លូវប៉េកាំងចាស់គឺជាផ្លូវធំខាងជើង ក្រុងឆ្ពោះទៅ-ខាងត្បូងក្រុងនិងខាងក្រៅក្វាងចូដាណាន់ (ពេលនោះមានឈ្មោះផ្លូវដាណាន) ។ បន្ទាប់ពីរាជវង្សសុង​បានបំផ្លាញរាជវង្សហានភាគខាងត្បូងជញ្ជាំងទីក្រុងខាងត្បូងត្រូវបានកម្ទេច ហើយជញ្ជាំងទីក្រុងខាងត្បូងត្រូវបានរុញច្រានទៅមាត់ទន្លេដើម្បីសាងសង់ «រនាំងទ្វេ» ។ នៅឆ្នាំ១២៤៤ ច្រកទ្វារត្រូវបានសាងសង់ ហើយត្រូវបានគេហៅថាជាទ្វារទ្វេ ហើយបានក្លាយជាតំបន់ពាណិជ្ជកម្មបន្តិចម្តងៗ ។ នៅក្នុង​រាជវង្សឈិងឈ្មោះផ្លូវប៉េកាំងពីភាគខាងជើងទៅខាងត្បូង គឺផ្លូវចេងសៀងហ្ស៊ីផ្លូវ Shuangmendi ផ្លូវ Xiongzhen Zhijie និងយ៉ុងជីង។ វាមានភាពល្បីល្បាញ​ខាងលក់សៀវភៅផ្សារលក់ផ្កា។ ផ្លូវនេះត្រូវបានរចនាឡើងយ៉ាងពិសេសសម្រាប់ការស្វាគមន៍មន្រ្តី។ វិមានផ្លូវការដែលនៅក្បែរនោះ គឺជាកន្លែងដែលមន្រ្តីត្រូវបានស្វាគមន៍នៅគ្រានោះ។

នៅក្នុងឆ្នាំទី៩ (១៩២០) ទីក្រុងក្វាងចូវបានការរុះរើកំផែជញ្ជាំង ហើយផ្លូវនេះបានប្តូរឈ្មោះជា «ផ្លូវយ៉ុនហាន» មានន័យថា រាជវង្សឈីងត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយឈ្មោះផ្លូវខាងត្បូងហៅថា «យ៉ុងឈីង» ត្រូវបានប្តូរទៅជា «យ៉ុនហាន» ។ ដោយមានប្រវែងសរុប ១២៥២ម៉ែត្រ និងទទឹង ១៦ម៉ែត្រ ផ្លូវយ៉ុនហានត្រូវបានសាងសង់ស្របតាមលក្ខណៈជាក់លាក់ដូចបច្ចុប្បន្ន «ផ្លូវប៉េកាំ» ក្នុងរយៈពេល ១០០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៣៦ ជា «ផ្លូវហាន់មីន» នៅឆ្នាំ១៩៦៦ ផ្លូវយ៉ុនហានត្រូវបានប្តូរឈ្មោះជាផ្លូវប៉ីជិងហើយដល់សព្វថ្ងៃមានឈ្មោះផ្លូវប៉េកាំង៕